بایگانی مهر ۱۳۹۳

۲۴مهر

فاجعه ی احتمالی کوبانی، راهی برای هولوکاست کردی و جاده صاف کنی برای طرح خاورمیانه بزرگ آمریکا

نام کوبانی این روزها کلمه ی کلیدی بسیاری از خبرگزاری ها شده است و در اقصی نقاط جهان مردمی که اخبار را دنبال می کنند آن را می شناسند.این شهر کرد نشین سوریه از آن رو که می رود شاهد فاجعه ی انسانی باشد باعث واکنش هایی در سطح جهان شده است. این واکنش ها را می توان در چند سطح و در اقصی نقاط جهان مشاهده کرد. شاید اولین بخش کل مردم جهان را متوجه مظلومیت منطقه ای از جهان کرده که بر اساس گزارش رسانه ها در آستانه فاجعه انسانی است، فاجعه انسانی ای که یک سر آن دولت ترکیه با بسته نگه داشتن مرز خود است و سر دیگر آن گروه تروریستی داعش است. گروهی که محصول حمایت های غربی ها و کشورهای مرتجع منطقه از مخالفین مسلح اسد و صادر کردن تروریست های مناطق مختلف جهان به این نقطه است.

اما چرا کوبانی یاید کانون توجه قرار گیرد علی رغم همه ی فجایعی که هر روز توسط این تروریست ها انجام می شود؟ پیش از آنکه به این سوال پاسخ داده شود در زیر به یک سیر تاریخی پرداخته می شود و سپس سوال با توجه به داده های داده شده، سعی می شود پاسخ داده شود.

در سال 1980 و هنگامی که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در جریان بود، برژینسکی، مشاور وقت امنیت ملی آمریکا گفت: مشکل اصلی و مهمی که آمریکا در حال حاضر با آن مواجه است، این است که نمی‌داند چگونه می‌توان جنگ دیگری در خلیج فارس به راه انداخت که در حاشیه و پیرامون جنگ عراق با ایران قرار داشته باشد تا به این وسیله آمریکا بتواند قرارداد "سایکس پیکو" را اصلاح و تعدیل کند.[1] متعاقب نظرات فوق، که بر آمده از نظر کارشناسان آمریکایی بود طرح خاورمیانه بزرگ، توسط دولت بوش اعلام گردید.طرح خاورمیانه بزرگ برای نخستین بار در 12 سپتامبر 2002 توسط کولین پاول مطرح گردید. از سوی دیگر، نیکولاس برنز (Nicholas Burns) نماینده ایالات‌متحده در ناتو در سخنرانی خود در اکتبر 2003 در شهر پراگ از اروپا دعوت نمود تا تلاش‌های خود را بر روی برقراری صلح و امنیت در«خاورمیانه بزرگ» متمرکز سازد. در نوامبر 2003 دولت بوش طرح خود را برای خاورمیانه بزرگ رسما اعلام کرد. متعاقبا، دولت امریکا پیش نویس طرح «خاورمیانه بزرگ» را پیش از اینکه کشورهای عرب را از محتوای آن مطلع سازد بین کشورهای گروه 8، جهت بررسی در نشست آتی در ژوئن 2004 توزیع نمود.[2]

این طرح با مخالفت کشورهای عربی و اروپایی و برخورد بدبینانه ی آنها همراه گردید.این طرح با 4 هدف، سیاسی،اقتصادی، فرهنگی و جغرافیایی آماده گردیده بود.
۱- اهداف سیاسی
در این سطح، طرح خاورمیانه بزرگ دو هدف را دنبال می‌کند:
۱-۱- امنیت و مشروعیت بخشیدن به اسراییل
به گفته ویلیام فاف، طرح خاورمیانه بزرگ امریکا، فوریت حل مسأله فلسطین را از اولویت می‌اندازد، زیرا چالش‌های فراوان دیگری، در خاورمیانه هستند که مسأله فلسطین، در کنار دیگر چالش‌ها و مشکلات خاورمیانه باید حل شود. محافظه‌کاران کاخ سفید تلاش می‌کنند که از تاکتیک استتار استفاده کنند و بزرگ‌ترین مشکل خاورمیانه را در ردیف دیگر مشکلات به شمار ‌آورند.
۲-۱- تغییر رهیافت سخت افزاری به نرم‌افزاری
امریکا، هرگز نمی‌تواند از منافع راهبردی خود در خاورمیانه چشم پوشی کند. بنابراین طبق قاعدة هزینه و فایده، طرح خاورمیانه بزرگ امریکا، رهیافت جایگزینی نرم‌افزارها به جای سخت‌افزارها را دنبال می‌کند.
۲- اهداف اقتصادی
طرح خاورمیانه بزرگ امریکا در بعد اقتصادی نیز چند هدف را دنبال می‌کند:
۱-۲- تأمین انرژی غرب
با توجه به این که خاورمیانه، مهم‌ترین منبع انرژی نفت و گاز جهان است، امریکا در طرح خاورمیانه بزرگ، از راه تغییرات و سیاستگذاری‌های موردنظر خود، می‌خواهد جریان آزاد و ایمن نفت را به کشورهای دیگر تأمین کند که این خود، دو هدف خردتر را پیگیری می‌کند:
الف.تأمین دو سوم انرژی موردنیازامریکاازاین منطقه.
ب.تأثیرگذاری برسیاست خارجی کشورهای اروپایی و ژاپن و ...
هنگامی که امریکا بر سرچشمه‌های نفتی، در خاورمیانه تسلط داشته باشد، کشورهای نیازمند به نفت در سیاست خارجی و بین‌المللی خود منافع و خواسته‌های امریکا را در مجامع بین‌المللی مانند سازمان ملل متحد، شورای امنیت و ... باید در نظر داشته باشند. دیدگاه قدیمی که تسلط بر خاورمیانه را برابر با تسلط بر تمام جهان می‌دانست، امروز عینیت یافته است.
۲-۲- بازارهای منطقه
خاورمیانه به دلیل منابع انرژی و درآمدهای آن و با توجه به افزایش جمعیت مصرف کننده، بازار پرسودی را برای کالاهای تولیدی در کارخانه‌های آسیا، اروپا و امریکا، پدید آورده است. بنابراین، سلطه بر خاورمیانه به عنوان شاهرگ اقتصادی و شاهراه حمل و نقل جهان امتیاز بزرگی به شمار می‌رود که امریکا در طرح خاورمیانه بزرگ آن را پیش ‌بینی کرده است.
۳- اهداف فرهنگی
از نظر فرهنگی، بیشتر مردم خاورمیانه، پیرو دین و فرهنگ اسلام است که با فرهنگ لیبرال دموکراسی غرب، سازگاری ندارد. طرح خاورمیانه بزرگ امریکا کوشش می‌کند که با نهادینه کردن آموزه‌ها و ارزش‌های لیبرال دموکراسی، بینش فرهنگی و اندیشگی مردم خاورمیانه را تغییر بدهد.
۴-اهداف جغرافیایی
در متن طرح خاورمیانه بزرگ امریکا، تنها به اصلاحات سیاسی، فرهنگی و اقتصادی منطقه خاورمیانه بزرگ پرداخته شده و از اصلاحات جغرافیایی سخن به میان نیامده است. اما تغییر مرزهای جغرافیایی و سیاسی خاورمیانه یکی از اهداف مهم امریکا است. چنانکه کالین پاول، درباره یورش امریکا به عراق گفته بود:
«هدف از حمله امریکا به عراق تغییر نقشه خاورمیانه و ایجاد یک خاورمیانه جدید است».[3] فارغ از مباحث دیگر این طرح آمریکا توان بسیار بالایی برای انجام رساندن اهداف جغرافیایی این طرح انجام داد. مجلس سنای آمریکا در 29/9/2007 به شرطی با عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی از عراق موافقت کرد که بغداد با تشکیل سه کشور کردهاُ عرب های سنی و اعراب شیعه موافقت کند و از مسعود بارزانی خواست برای تعیین سرنوشت منطقه کردستان به پایتختی شهر نفت‌خیز کرکوک در این منطقه همه پرسی برگزار کند و معروف است که فرمان پریمر و متحدانش در عراق خواستار تشکیل ایالت‌هایی خودمختار در عراق برپایه‌ای طایفه‌ای بودند که سه ایالت شیعیان در جنوب و سنی‌ها در مرکز و کردها در شمال را دربرمی‌گیرد.[4]

این طرح برای تمامی کشورهای خاورمیانه برنامه دارد و برای امن کردن رژیم صهیونیستی و مشروعیت بخشیدن به این رژیم، سعی دارد در منطقه کشورهایی با نژادها و یا مذاهب یکسان پدید آورد تا به وجود یک کشور برای یهودیان، مشروعیت بخشد.دولت های غربی که از گذشته با دمیدن در تنور اختلافات مذهبی در بین اهل تسنن و تشیع، بواسطه ی عده ای جاهل خبره بودند، این بار با استفاده از بیکاری بالا در کشورهای عربی و فضای پیش آمده از بحران اقتصادی توانستند جاهلین مسلمان را تحت لوای جهاد با رافضیان به سوریه وارد کرده، و به دنبال آن پیگیر نقشه ی بلند مدت خود برای منطقه باشند.تا پیش از حمله ی داعش به قسمت های کردنشین عراق و سوریه عملاً این نقشه شکل گرفته بود و با نگاهی به مناطق تحت سیطزه ی داعش به راحتی می توان به این نکته پی برد. کما آنکه مسعود بارزانی در برهه حمله داعش به عراق و سقوط موصل، این درگیریها را در گیری شیعه و سنی قلمداد کرد و اعلام کرد که با دولت اسلامی عراق و شام هم مرز است و داعیه ی تجزیه طلبی و شکل گیری کشور کردی را داشت. کردهای سوریه هم چند صباحی پس از شروع درگیری ها در سوریه عملاً کنترل مناطق کردنشین را خود در دست گرفتند و یک ناحیه ی خود گردان پدید آوردند. نیچروان بارزانی، نخست وزیر کردستان عراق، روز سه شنبه 17 ژوئن گفت که عربهای اهل سنت عراق باید منطقه خودمختار خود را داشته باشند. بارزانی به خبرگزاری بی بی سی گفت: "در حال حاضر هیچ اعتمادی" در عراق وجود ندارد. او گفت که اولویت اول کردستان عراق در شرایط کنونی حفظ تمامیت اداری کردستان در شمال و شرق این کشور است. او خواستار اعطای یک منطقه خودمختار برای عربهای سنی مذهب عراق شد و گفت که حاضر نیست برای بیرون راندن نیروهای داعش از شهرهای موصل و تکریت از نیروهای پیشمرگه کرد استفاد کند.[5] مسعود بارزانی، رئیس دولت منطقه‌ای کردستان عراق در مصاحبه با روزنامه آلمانی "دی ولت" درباره واکنش واشنگتن و آنکارا نسبت به کشور مستقل کردستان پیش‌بینی کرده و گفت: من انتظار همکاری یا مقاومت فعال را ندارم.وی که در چند روز گذشته از پارلمان کردستان در اربیل خواسته بود تا تاریخ معینی را برای برگزاری رفراندوم در خصوص کشور مستقل کردستان مشخص کنند، گفت: مردم تنها می‌توانند به صورت داوطلبانه کنار یکدیگر زندگی کنند نه با زور و اجبار.بارزانی ادامه داد: تا چند وقت اخیر صحبت درباره استقلال کردستان می‌توانست باعث زندانی شدن شما شود اما استقلال حق طبیعی هر ملتی است. [6]

اظهارات فوق تنها بخشی از صحبت هایی است که توسط مقامات کردستان برای تجزیه طلبی مطرح می گردید و آنها هر روز بیشتر بر این طبل می کوبیدند، اما با توجه به مخالفت های جهانی و منطقه ای و نیز در بین اکراد، اینها نیاز به رغم خوردن فاجعه ای انسانی داشتند که در اثر آن بتوانند ذهن های متاثر از این حادثه را پذیرای این اقدام خود کنند و بوسیله ی هولوکاست سازی، مشروعیت برای ایجاد یک کشور برای کردها در جهت دفاع از خود را فراهم سازند. این فاجعه نزدیک بود برای کردهای ایزدی شکل بگیرد و وضعیت این کردها تا مدتها برای جهانیان مایه ی تاثر بود، هنوز این اتفاق از ذهن مردم دنیا بیرون نرفته بود که بحران کوبانی شروع شد. نیروهای ائتلاف به راحتی می گویند شاید این شهر سقوط کند، ائتلافی که آمده مانع از فاجعه ی انسانی در منطقه گردد و به این بهانه برای تضعیف سوریه به بمباران زیر ساخت های اقتصادی آن دست می زند.سخنگوی وزارت دفاع آمریکا با اعتراف به اینکه واشنگتن توانایی نابودی داعش در کوتاه مدت را ندارد از احتمال سقوط شهر عین العرب(کوبانی) به دست تروریست های داعش خبر داد.آمریکا خود را آماده سقوط عین العرب به دست داعش می کند. "جان کربی" سخنگوی وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) با بیان این مطلب گفت: مردم باید بدانند که ما در این شهر اهداف راهبردی کمی داریم. وی با اذعان به ناتوانی ارتش آمریکا در جلوگیری از پیشروی داعش افزود: داعش یک روزه از بین نمی رود و سقوط عین العرب محتمل است.[7] از طرف دیگر بسیاری از رسانه ها به صورت دانسته یا نادانسته در این پازل غربی-صهیونیستی عملکرده و با یادآوری فجایع تاریخی ذهن ها را برای به ثمر رساندن این نقشه ی شوم آماده می سازند.به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، روزنامه ایندیپندنت روز شنبه در گزارشی تحت عنوان "سربرنیتسا را فراموش نکنیم" تأکید کرد: در سایه کنترل حدود 40 درصد از شهر عین العرب سوریه و خودداری ترکیه از کمک، احتمالا ساکنان این شهر با کشتاری مشابه با فاجعه سربرنیتسا مواجه شوند.در سال 1995 جنایتکاران صرب با حمله به سربرنیتسا حدود 8 هزار نفر را به قتل رسانده و ده ها هزار نفر را آواره کردند.[8] نمونه بالا یکی از هزاران خبریست که به این گونه مخابره شده و باعث تحریک احساسات مردم جهان شده است. نکته ی جالب در مورد تمامی فجایع مورد اشاره تشکیل یک کشور برای حفاظت از قومیت یا نزاد و یا مذهب در خطر است.

اما این اقدامات باعث تحریک بسیاری در اقصی نقاط جهان شده است. مثل دبیر کل سازمان ملل که در این باره موضع گیری کرده است وی کسی است که چشم خود را بر فجایع غزه بست اما اینک به صورت فعال در میدان است.[9] از سوی دیگر کردها در کشورهای ایران و ترکیه به میدان آمده و با تحریک شدن حس ناسیونالیزم کردیشان شدیداْ فعال شده اند. حتی با توجه به آنکه در ترکیه کشته هم داده اند حاضر به عقب نشینی نشده اند.[10] [11] همچنین واکنش کردها در آلمان[12] تظاهرات کردها در هلند و بروکسل[13]

اینک داعش به عنوان ابزاری کارآمد می رود تا باعث عملی شدن نقشه ی آمریکا و ایجاد دومینوی تجزیه در کشورهای منطقه گردد. کردها بواسطه ی عین العرب یا همان کوبانی احساساتشان برانگیخته شده است و با توجه به آنکه نشان داده اند حاضران کشته هایی در راه برادران خود تقدیم کنند، آماده ی جدایی می شوند. از طرفی مردم دنیا با توجه به ذهنیتی که زسانه ها برای آنها ساخته اند و مقایسه ای که بین این اتفاق و دیگر فجایع می کنند ذهنشان آماده ی پذیرش یک کشور کرد می شود. با تشکیل دولت کرد از پی آن دولت عرب سنی که مرز آن بوسیله داعش آماده شده ایجاد می گردد و در پی آن قسمتهای شیعه نشین عراق و علوی نشین سوریه به کشورهای مجزایی تبدیل می گردند. این خواب آشفته ایست که غربی ها برای آینده ی خاورمیانه با تاکید بر عامل نژاد و مذهب دیده اند و فاجعه احتمالی کوبانی استارتی برای تعبیر این رویاست.

و نقشه ی زیر کمال این خواب آشفته برای غربی هاست.