دو محوری که در رسانه های تصویر انگلیسی زبان می توان دید

دو محوری که در رسانه های تصویر انگلیسی زبان می توان دید

1. این رسانه ها تاکید دارند دختری که خود را منفجر کرد، تا همین چند ماه پیش به سبک زندگی غربی، زندگی می کرد، پارتی می رفت، مشروب می خورد و سیگار می کشید، دوست پسر داشت و اهل هم خوابی با مردان نامحرم بود. اما طی شش ماه اخیر تغییر رویه داده است و به سبک زندگی اسلامی رفتار کرده، که نهایت ان جهاد و ترور است. هیچ عکس بی حجابی از این دختر در این رسانه ها پخش نمی شود و تنها تاکید بر تنها عکس محجبه ی وی است. عامل انتحاری شدن وی سعی می شود اسلام معرفی شود و از این طریق هر نوع مسلمان را به عنوان بالقوه ی خطر معرفی کنند.

2. دومین نکته تاکید بر تغییر استراتژی داعش از تنها جنگ با تشیع به جنگ همزمان با هم تشیع و هم غرب است. القاعده هدف در جنگ را غرب می دانست و شیعه را به عنوان معرف در اولویت دوم قرار می داد، اما اولویت اول داعش تشیع قرار گرفته بود. با انفجار در بیروت و حمله در پاریس یعنی استراتژی داعش را جنگ با دو طرف اعلام می کنند.

کانادا همان کاناداست!

کانادا همان کاناداست!

با برگزاری انتخابات پارلمانی کانادا و عوض شدن حزب حاکم در این کشور، اولین نکته ای که از این پیروزی به درون ایران مخابره شد، تمایل دولت جدید برای اصلاح رابطه با جمهوری اسلامی ایران بود. این خبر با اشتیاق فراوان از طریق جریان رسانه ای پیگیری شد و حتی عده ای آن را به تغییر رویکرد سیاست خارجی ایران و برجام ربط دادند.

تصویب قطعنامه ضد ایران در یکی از کمیته های مجمع عمومی به پیشنهاد کانادا و ان هم به بهانه ی واهی اعدام، نشان داد کانادا همچنان در کانال خصومت با ملت ایران گام بر می دارد و همچنان بر دشمنی خود استوار است. آنچه در کانادا بر اثر انتخابات تغییر کرده است، میزان خصومت ورزی این کشور و نحوه ی اعمل ان است، وگرنه در خصومت تغییری رخ نداده است.

اکنون که کانادا به وضوح نشان داده که در حال خصومت ورزی با ملت ایران است، شایسته است نهادهای مسئول در پی احقاق حقوق ملت ایران بوده و درباره ی ساختمان هایی که در کانادا به مصادره در آمده اند واکنش نشان دهند و در پی باز پس گیری آن ها باشند.

ما و دنیایی که در آن زندگی می کنیم و اتفاقات فرانسه

ما و دنیایی که در آن زندگی می کنیم و اتفاقات فرانسه

بسته به نوع نگرش انسان ها، چند رویکرد در حوزه ی فرهنگ وجود دارد، کشورهای اروپای غربی و آمریکا با پذیرفتن ارزش های لیبرالی، سعی در جهان شمول کردن استانداردها و هنجارهای لیبرالیسم داشته دارند، این رفتار که بر آمده از جهانشمولی فرهنگی است و برا ین بنا شده که انسان ها به حکم انسان بودن، دارای استانداردها و هنجارهای یکسان هستند و با توجه به آنکه جهان غرب کاملترین تجربه انسانی را داشته لاجرم بهترین استاندارد و هنجار را دارد و باید مبنای عمل و کار قرار گیرد. همین نگرش به جهان راه را برای تحقیر و تضعیف خرده فرهنگ ها در دل جامعه غرب و همچنین در مواجهه با دیگر فرهنگ ها پدید می آورد.

واقعه پاریس علاوه بر هر دلیلی که برای آن ذکر کنند، یک دلیل دیگر هم می تواند داشته باشد، آن هم نادیده گرفته شدن حقوق فرهنگی جوامع مسلمان است. عدم شناسایی حق هویت برای مسلمانان جوامع غربی، تحقیر ان ها و دیدن آن ها به چشم تروریست زمینه را برای پیوستن این گروه ها به داعش و امثالهم فراهم می آورد.

اگر جهان غرب دست از ترویج جهان شمولی فرهنگی بردارد و حرکت به سمت پذیرش حقوق فرهنگی اقلیت های مهاجر و در کنار آن از تروج جهان شمولی فرهنگی در سراسر جهان با استفاده از ابزار حقوق بشر بردارد، می توان شاهد کمرنگ شدن بستر این نوع فعالیت ها بود.

جهان شمولی چند فرهنگی که الان به عنوان نظریه ی رقیب مطرح می شود بر این بنا شده است که استانداردها به دلیل انسان بودن همه یکسان، اما هنجارهای متفاوتی وجود دارد.

یازده سپتامبر فرانسوی یا بهانه ای برای جنگ افروزی

یازده سپتامبر فرانسوی یا بهانه ای برای جنگ افروزی

بعد از یازده سپتامبر، دولت آمریکا به بهانه مبارزه با تروریسم، به دو کشور منطقه حمله کرد، یکی از بهانه های حمله به عراق بهانه ی حمایت این کشور از گروه های تروریستی بود.

با مطرح شدن عنوان یازده سپتامبر فرانسوی، گویی تاریخ در حال تکرار شدن است، اجماعی از آمریکا تا پاپ، از لندن تا تل آویو شکل گرفته است، پاپ از جنگ جهانی سوم می گوید، نتانیاهو آن را تکمیل می کند و ابراز می دارد آغاز جنگ جهانی سوم، البته با تاکید بر جنگ علیه انواع تروریسم، باید باشد.

انواع تروریسم از نظر جریان عربی غربی، شامل گروه های مقاومت نیز می شود و اگر تحرکات به این سمت جریان یابد چند سناریو در دیدی بدبینانه قابل مطرح شدن است:

1.      با اتمام انجام تعهداتی که ایران بر اساس برجام پذیرفته، طرف غربی تحریم ها را به بهانه ی حمایت ایران از تروریسم بازگرداند. با توجه به اینکه طرف غربی سعی دارد ساختار حقوقی تحریم ها را حفظ کند، این احتما وجود دارد.

2.      به بهانه ی موشکی و خطر دستیابی گروه های تروریستی تحریم ها را بازگردانند، به بهانه اینکه 2231 نقض شده است

3.      بعد از بازرسی از تاسیسات ایران، با توجه به محاسبه هزینه ها دست به حمله به ایران به بهانه حمایت از تروریسم بزنند

این یک تحلیل صرفا بدبینانه است. 

بسیجی واقعی همت بود و باکری! نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران

در ایام فتنه 88، شعارهای بالا قسمتی از شعارهایی بود که با حمایت یک عده خاص مطرح می شود و بسیار در رسانه های ضد انقلاب بازتاب داشت. این شعارها در درون وبیرون ایران سعی داشت که نشان دهد در درون، جریان بسیجی، از نظر عده ای تمام شده و در بیرون سیاست خارجی انقلابی هم تغییر مسیر داده و دیگر امنیت ملت های منطقه را امنیت خود نمی دانیم.

از آن روز 6 سال گذشته است، امروز نام قاسم سلیمانی را همان ها که می گفتند بسیجی واقعی همت بود و باکری، با افتخار به زبان می آورند و از دلاور مردیهایش در سرزمین شام، سرزمینی که روزی به آن نه می گفتند، برخود می بالند و تیتر می زنند که قلب اروپا  نا امن است، اما ایران در قلب نا امنی، امن است.

سنگ محک فتنه و فتنه شام نشان داد، شعارهایی که مطرح شد نه از دل مردم و نه از دل واقعیت بود. امروز که فرانسه به این گرفتاری دچار شده است، همان ها نام از دلاوری یاران سلیمانی می برند، اما هنوز حاضر نیستند اعتراف کنند که سلیمانی یک بسیجی است، همدانی که در سوریه به درجه شهادت هم نایل شد یک بسیجی بود، که در ایام فتنه نگذاشت ایران، سوریه شود و چه خوب نشریه ای وابسته، تیتر زد همدانی کشته شد تا نشان دهد این جریان هنوز هم نتوانسته مردم را درک کند.

بسیجی واقعی، بسیجی ای است که در موقع لزوم هم بر فتنه 88 سکوت نمی کند و هم در فتنه ی شام به عنوان عنصری جان بر کف عمل می کند. سوریه عیار همان بسیجی هایی را نشان داد که در خیابان های تهران در برابر فتنه آمریکایی 88 سکوت نکردند و الان هم در برابر فتنه آمریکایی در شامات سکوت نکرده اند.

شعارهای انحرافی الان خریدار ندارد، چرا که مردم درک کرده اند، اگر امنیت منطقه را امنیت خود ندانیم، باید مثل پاریس شاهد وقایعی شبیه به آن باشیم. امروز سوریه نشان داد بسیجی های واقعی همچنان هستند و نشان داد دست آنان که در 88 شعارهای انحرافی می دادند، با دست چه کسانی در یک کاسه بود.

بعد از 13 نوامبر!

روزهایی در تاریخ اعتبار ویژه می یابند و مبدا قرار می گیرند، مثلاً برای ایرانی ها 28 مرداد، 13 خرداد، 22 بهمن و ... بی ذکر سال آن ها منشا الهام هستند و با آمدن کلمه ی "بعد" متوجه می شویم دوره ی متاثر از آن مد نظر نگارنده است. در عرصه ی بین المللی 11 سپتامبر در دوره ی متاخر چنین معنایی پیدا کرده است، دوره ای که در آن بر اثر حمله ی ادعایی القاعده به برج های تجارت جهانی در آمریکا، بوش علیه جهان اسلام اعلام جنگ کرد و دو کشور اسلامی را اشغال کرد، که هنوز شاهد تبعات آن هستیم.

13 نوامبر، روزی که در آن پاریس، آماج حملات تروریستی قرار گرفته، یکی دیگر از این روزهای تاریخ ساز می تواند باشد، روزی که بعد از واقعه شارلی ابدو و آن تظارات مقامات غربی در پاریس می تواند به عنوان بیانیه عصر جدید و تولید رفتارهای جدید باشد.

13 توامبر، حاصل بعد از 11 سپتامبر است، آمریکا با ساقط کردن صدام و بی ثبات کردن سوریه و حمایت از گروه های تروریستی در این زمینه راه را برای پدید آمدن گروه داعش هموار کرد و به جای برخورد با این گروه، همه یتلاش خود را صرف براندازی اسد کرد، تلاشی که نتیجه ی آن امروز به وضوح در خیابان های پاریس خودنمایی می کند.

فرانسه، همان کشوری که علیه اسد تلاش گسترده ای خرج داد، و در فروش سلاح به حاشیه نشین های خلیج فارس، خط قرمزی در برابر خود نمی دید، امروز به ادعای خودشان در برابر تحرکات تروریستی حاصل همان کشورهای مورد حمایتشان هستند.

تا این جا آن چه گفته شد تاریخ است، اما این نشانه وجود دارد که بعد از 13 نوامبر، مانند 11 سپتامبر، سناریوی جدیدی نوشته شود و در پس این اتفاق بهانه ای برای لشکر کشی به منطقه فراهم آید.

سوال است چرا این حملات تروریستی دقیقاً باید قبل از دومین دور نشست وین رخ دهد؟ چرا داعش خطر تهاجمی تر شدن موضع غرب را نسبت به خود با این حملات پذیرفته است؟

هر چه هست قبلا هواپیمای روسی بر فراز سینا سقوط کرد و این همه تبلیغات و خط نشان کشیدن اتفاق نیفتاد، حداقل پاپ در آن زمان دم از جنگ جهانی سوم نزد، الان جنگ صلیبی اعلامی مانند بعد از یازده سپتامبر در پیش داریم؟ مشخص نیست

من شارلی نیستم، من ضاحیه ام، من هزاره ام

با آغاز جریان شارلی ابدو، این جراین نیز به موازات ان شروع شد که یا شارلی هستید و یا آن که با تروریست ها در یک سمت قرار دارید. الان مجدد این موج به پا خواهد شد که یا این اتفاقات پاریس را محکوم کنید و یا آن که در کنار تروریست ها قرار بگیرید. عده ای هموطن جغرافیایی و نه هم وطن قلبی و فکری هم به میدان خواهند آمد و دست به محکوم کردن این اتفاق خواهند زد اما:

1.داعش هر روز در خاورمیانه در حال آدم کشی و ترور با سلاح های ساخت فرانسه است و کسی به این درد مردم منطقه از این منظر نگاه نمی کند، فرانسه هر روز حجم بیشتری سلاح به حاشیه نشین ها می فروشد تا در مرکز خاورمیانه دست به ترور و آدم کشی بزنند، اما هموطنان جغرافیایی الان ترور در پاریس را محکوم می کنند بی آنکه بگویند منشا این سلاح ها خود فرانسه است و قرار بود این سلاح شیعیان عراقی و سوری را بکشد، حال چند تیر از ان همه، سهم خودشان شده است، چه را و که را محکوم می کنید؟

2.همین چند روز پیش اتفاق مشابهی در لبنان رخ داد، همان عاملان شارلی ابدو مرتکبان این جنایت بودند، اما کسانی که تا دیروز شارلی بودند و از فردا محکوم کننده ی ترور درپاریس، اصلا ان را ندیدند

3. سرِِ هفت تن از قوم هزاره در افغانستان به جرم شیعه بودن بریده شد، اما هیچ کس این اتفاق شنیع را ندید

با افتخار اعلام می کنم، من شارلی هتاک نیستم، هیچ گاه کشته شدگان پاریس برایم مهمتر از کشته شدگان ضاحیه و هزاره نیستند و معتقدم هر کس باد بکارد طوفان درو می کند.

فرانسه و حاشیه نشین ها در سوریه باد کاشته اند، انگار فصل درو نزدیک شده است، شاید وقت ان است طعم خون ریزی را در درون مرزهای خود بچشند، ناو فرانسه به مرزهای سوریه نزدیک شده است نکند بهانه ای ساخته اند برای حمله به سوریه؟ هر چه هست خودشان کرده اند چه داعش چه ....

تسری برجام به حوزه سوریه!

از ابتدای مذاکرات شنیده می‌شد که عده‌ای از دولتمردان بر این نکته تأکید داشتند، اگر هسته‌ای به نحو مطلوبی حل گردد می‌تواند الگویی برای حل دیگر مسائل گردد. فارغ از آن‌که الگوی برجام تا چه حد موفق بوده است و در جلسات کمیسیون برجام چه گذشته است و بی‌در نظر گرفتن آن‌که برای رفع کاستی‌های برجام، رهبری دستوراتی اعلام کردند، چند نکته در بحث تسری نمونه هسته‌ای به دیگر مسائل فی‌مابین می‌توان مطرح کرد

1.       ما چه امتیاز ویژه‌ای در برجام گرفته‌ایم که فکر می‌کنیم می‌توانیم در منطقه هم همان را تکرار کنیم و آن را به‌عنوان افتخار اعلام کنیم

2.       ما در سوریه به بهانه حمایت از ملت و دولت سوریه حضور یافته‌ایم و همه‌ی نکته‌ی ما مقابله با جریانات تروریستی در این کشور است. آیا اعلام اینکه قصد معامله در سوریه مثل مذاکرات هسته‌ای هستیم، نقض غرض از حضور ما در این کشور نیست؟

3.       آیا این رویه همان رویه کشورهای استکباری نیست که در میزی برای یک ملت و دولت بدون حضور نمایندگان آن‌ها و تنها بر اساس منافع خود تصمیم می‌گیرند؟

جمهوری اسلامی ایران همواره اعلام کرده در کنار ملت‌ها و خط مقاومت ایستاده است و دخالت در کشورهای دیگر را محکوم کرده است، آیا این بیان که در پی تسری الگوی برجام به مسئله سوریه هستیم، خود خلاف مرام جمهوری اسلامی و رفتاری استکباری نیست؟

جریان رسانه ای معاند و خط تبلیغی که در سوریه در نظر دارند

رسانه های معاند نظام اسلامی از شروع بمباران توسط روسیه سعی کرده اند بر چند محور درباره ی این بمباران ها تاکید نمایند که آن محورها را می توان در  سه محور اساسی برشمرد: (فارغ از هجمه به اصل حمله)

1.      ابتدا سعی در نشان دادن این نکته دارند که با توجه به حجم بمباران ها در سوریه اتفاق ویژه ای رخ نداده و تروریست ها در حال انجام عملیات های بزرگ هستند و اتفاقا حمله باعث همراهی بیشتر جریانات معارض با هم شده است. حال آن که با توجه به امکانات این گروه ها که از طرف محور عربی-غربی در اختیار آن ها نهاده شده است، سخت خواهد بود در این مدت کوتاه اتفاق ویژه ای از نظر کمبود مهمات بر اثر از بین رفتن انبارها بیفتد و از طرفی با توجه به میزان نیرویی که طی این سال ها در اختیار گرفته اند، تا نشان دادن ضعف تعداد نیروها مدتی طول خواهد کشید.

2.      دومین محور تاکید بر میزان شهدای مدافع حرم در سوریه و بزرگ نمایی آن هاست، با توجه به آن که آمار این کشته ها اعلام می شود و تا کنون از آغاز محرم، به 40 نفر رسیده، جریان رسانه ای ضد انقلاب در حال تاکید ویژه بر آن است تا در صورت مشهود شدن پیروزی های نیروهای مقاومت، در اذهان مردم با توجه به شهدا این پیروزی ها خفیف جلوه داده شود. اما نکته ای که در پس این آمارها وجود دارد میزان کشته های تروریست هاست که به مراتب بیش از این تعداد است

3.      آخرین محوری که بر آن تاکید می شود دادن نقش اصلی و بی بدیل به روسیه است، رسانه های معاند سعی دارند بگویند اگر اتفاقی رد آینده بیفتد حاصل نیروهای روسیه و توانایی آن ها می باشد و سعی در بردن نام ایران جز زمان اعلام شهدا، ندارند. اما این واقعیت که نیروهای دفاع وطنی و حزب الله، آموزش دیدگان ایران و بزرگترین بازیگران عرصه میدانی در سوریه هستند، و اگر نبود دفاع وطنی، الان دمشق سکوت کرده بود قابل کتمان نیست.